سازه فضایی چیست

1سازه فضایی سازه هایی که برای پوشش دهانه های بزرگ استفاده می‌شوند، شامل خرپاهای فضایی، قاب های منفرد که به صورت تیر ورق ساخته می‌شوند و سازه های فضایی می‌باشند. آنچه در این نوشتار می‌آید، خلاصه اطلاعات مربوط به سازه های فضایی می‌باشد. همانطور که از نام سازه های فضایی بر می‌آید، نحوه عملکرد این نوع از سازه ها، به صورت سه بعدی بوده و برای تحلیل و طراحی این سازه ها دیگر روش های دو بعدی -که در سایر انواع سازه ها مانند خرپاهای سنتی و یا سازه‌های تیر ورق استفاده می‌شود- مناسب نبوده و تحلیل‌های سه بعدی مورد نیاز می‌باشد. به دلیل درجه نامعینی بالای این سازه ها، عملکرد کلی این نوع از سازه ها در هنگام زلزله بسیار مناسب تر از سازه‌های مرسوم می‌باشد. علاوه بر این، وزن سبک این سازه ها، آن ها را در زمره سازه های سبک و های تک[1] قرار می‌دهد. با توجه به نبود محدودیت در انتخاب فرم سازه‌ای، می‌توان این سازه‌ها را از جمله سازه‌های پایدار – سازه های منطبق بر اکوسیستم طبیعی زمین- محسوب نمود. از دیدگاه روان شناسی صنعتی نیز، به دلیل زیبایی و حس امنیتی که در سازه فضاکار ایجاد می‌شود، این سازه‌ها برای سوله‌های صنعتی و کارخانه‌ها که تعداد افراد شاغل در آن زیاد می‌باشد، بسیار مناسب خواهد بود. شاید در ابتدا هزینه ساخت سازه های فضاکار، نسبت به سازه های معمول بیشتر باشد، اما در دراز مدت بهره‌وری افراد ساکن در این سازه بیش از افرادی خواهد بود که در سازه های خرپایی ماهیچه ای مشغول به کار هستند و این مسئله خود منجر به افزایش تولید و افزایش سود خواهد شد. مقطع مورد استفاده در این سازه ها، معمولاً مقاطع دایروی توپرو یا تو خالی، قوطی، نبشی و سایر انواع مقاطع می‌باشد. مقطع عمده مورد استفاده در سازه ها، لوله می‌باشند. این سازه ها معمولاً برای پوشش دهانه های وسیع که در آن امکان استقرار ستون میانی وجود ندارد، مناسب است. برای مثال، سازه های فضاکار را می‌توان برای پوشش سالن های سینما، فروشگاه های بزرگ، ساختمان های صنعتی و سایر موارد مشابه طراحی و اجرا کرد. سرعت بالای تولید و نصب این سازه ها، یکی از مهم ترین مزایای این سازه ها محسوب می‌شود. تقسیم بندی این سازه ها از دیدگاه های متفاوتی انجام می‌شود که از جمله آنها می‌توان تقسیم بندی بر اساس ساختار و دسته بندی بر مبنای فرم و نوع اتصالات را نام برد.