پوشش سازه فضاکار

پلی‌کربنات ها از انواع پوشانه های نورگیر و با وزن سبک شناخته شده، و در رنگ‌های مختلف تولید می‌شود وزن یک متر مربع ورق ده میلیمتری این پوشش 7 کیلوگرم می‌باشد. از آنجا که این پوشش در یک سمت خاصیت ضد اشعه ماوراء بنفش[1] دارد، بایستی در هنگام نصب دقت کافی به عمل آید تا رویه دارای این خاصیت در بالای کار (به بیان دیگر دربیرون فضای پوشش داده شده) قرار گیرد. ورق‌های پلی‌کربنات، اساساً خاصیت ضد تعریق نداشته و در مواردی که تأمین نور محیطی بر عهده این پوشش می‌باشد، برای پیشگیری از ایجاد حالت گلخانه‌ای و شرجی شدن فضای محصور شده بایستی تمهیداتی توسط گروه طراحی که متشکل از معمار، محاسب و مهندسین تأسیسات می‌باشد اندیشیده شود. یکی از راهکارهای پیشنهادی استفاده از پرده هوا است. طبقه بندی ورق‌های پلی‌کربنات: ورق‌های پلی‌کربنات در سه دسته تخت، موج دار (کروتینگ) و چند جداره قرار می‌گیرد. انتخاب هر یک از این سه نوع بسته به بار وارد بر سازه و کاربری آن توسط گروه طراحی هر مجموعه انجام می‌گیرد. در ادامه، هر یک از این انواع شرح داده می‌شود. ورق پلی‌کربنات تخت در ضخامت‌های 0.7 تا 20 میلیمتر تهیه می‌شود که انتخاب ضخامت بر اساس بار وارده بر سازه و میزان باربری هر کدام از ضخامت‌ها انجام می‌شود. ورق پلی‌کربنات موج‌دار که با نام ورق پلی‌کربنات کروگیت نیز شناخته می‌شود، در طرح‌های سینوسی و ذوزنقه‌ای (شادولاین) تولید می‌شود. انتخاب ضخامت پوشش، فاصله و طول اوج و حضیض، با توجه به بار وارده و دهانه تحت پوشش بر اساس محاسبات مشخص می‌شود. ورق پلی‌کربنات چند جداره نیز که با نام‌ هالوشیت شناخته می‌شود، در انواع دو جداره و سه جداره تولید می‌گردد که جداره هر یک از این انواع می‌تواند خرپایی یا مستطیلی باشد. لازم به توضیح است که کلیه پوشش‌های پلی‌کربنات همانند شیشه در دو نوع معمولی و مشجر تولید می‌شوند. برای قرارگیری پوشش بر سازه فضاکار، بایستی ابتدا زیر سازی انجام گیرد. زیر سازی بسته به میزان بار وارده می تواند از نوع قوطی و یا پروفیل هایی از نوع ناودانی و زد باشد.